flow

 

Heb je wel eens meegemaakt dat je geïnspireerd werd door een schoolleider die werkte vanuit passie? Dat je zag hoe die passie ervoor zorgde dat alles in een flow kwam? Inspireerde dit jou om zelf ook je hart te volgen? Hoe was dat?

Passie ontstaat vanuit een hartsverbinding met datgene waar je voor gaat, in combinatie met zelfvertrouwen. Je kunt het zien aan iemands ogen, horen aan de woorden die gesproken worden, merken aan het handelen en proeven aan de sfeer, wanneer een schoolleider gepassioneerd werkt.

Zo’n schoolleider weet waar hij of zij voor gaat en vertrouwt erop te kunnen bereiken wat van wezenlijk belang is. Anderen gaan daar graag in mee. Passie werkt namelijk erg aanstekelijk. En met elkaar blijkt het dan inderdaad mogelijk te zijn om grootse resultaten te bereiken. Soms zelfs tot haast magische proporties. Want dat wat je uitstraalt, krijg je terug. Met passie geef je het toeval als het ware een zetje in de goede richting. En daardoor valt je veel moois toe.

Omgekeerd werkt het natuurlijk ook. Als je niet vanuit passie werkt, maar vanuit moeten, willen, macht, onmacht, teleurstelling of controle, dan zit het vaak wat minder mee. De mensen om je heen, en misschien ook de omstandigheden, zullen dan juist tegenwerken. En daarmee kom je in een negatieve spiraal terecht, wat het gevoel van pech hebben kan oproepen.

Ouderbetrokkenheid floreert bij gepassioneerd leiderschap. Scholen en ouders kunnen hun samenwerking vleugels geven, wanneer de schoolleider in de meerwaarde ervan gelooft en ondubbelzinnig uitstraalt hoe belangrijk een constructieve samenwerking is voor het welzijn van de kinderen.

Als je je werk doet vanuit passie, lijkt het soms haast moeiteloos te gaan. Maar ondertussen moet er wel hard voor gewerkt worden en er is zeker ook discipline bij nodig. Toch voelt het zelden als (te) hard werken. Want werken vanuit passie is vooral ook vreselijk leuk. Gepassioneerde mensen voelen zich uiterst betrokken bij hun werk. En er hoeft dus geen druk op hen te worden uitgeoefend. Op een school waar vanuit passie gewerkt wordt, zullen teamleden zich geïnspireerd voelen om het beste uit zichzelf naar voren te laten komen. En om op een opbouwende manier met ouders te communiceren.

Hoe zit het met de benodigde controle? In hoeverre moet je de zaak in de hand willen houden? Ga maar eens na in hoeverre controle een middel is om je angst te beteugelen, om datgene in jou dat het nog niet helemaal vertrouwt tegemoet te komen. Als je werkelijk vanuit passie werkt, dan heb je veel vertrouwen en is er niet zo heel veel controle nodig. Soms moet je echter wel monitoren, afstemmen, en bepaalde procedures volgen. Daar zet je dan controle voor in, op een manier die niet voelt als beknellend. Controle wordt dus alleen ingezet waar het effectief is, waar het een duidelijke meerwaarde heeft.

Soms schieten je teamleden misschien tekort. Niet iedereen is nu eenmaal even handig in het respectvol samenwerken met ouders. Maar als je je functie als schoolleider met passie vervult, kun je deze leerkrachten op een goede, opbouwende manier feedback geven. Meestal zal dat tot verbeteringen leiden en zo niet, dan zal een teamlid zelf misschien ook wel doorkrijgen dat hij of zij niet zo lekker functioneert en wellicht elders beter op zijn of haar plek zit. In het uiterste geval zul je iemand moeten ontslaan.

Verloopt de samenwerking met ouders op dit moment misschien een beetje stroef? Is er wel participatie maar geen partnerschap? Ben je verzeild geraakt in gedoe? Is er tegenwerking in plaats van flow? Niet getreurd: het tij is altijd te keren. En wacht vooral níet met daarop te vertrouwen tot het allemaal weer wat beter gaat. Een goede samenwerking is namelijk een gevolg van het vertrouwen dat je voelt, en we moeten de zaak dus niet omdraaien.

Hoe zet je deze flow in beweging? Begin met het voelen van je verlangen: weet en voel in al je vezels waar je voor gaat. En durf erop te vertrouwen dat het mogelijk is om dit te realiseren. Stel je maar voor dat je het al gerealiseerd hebt. Hoe voelt dat? Je gaat er anders van kijken, anders van lopen, anders van praten. Je teamleden en de ouders zullen het kunnen merken en daarmee inspireer je hen om mee te gaan in die stroom. De rest volgt dan uiteindelijk vanzelf. Hoe zou dat zijn?