Voor veel mensen is januari een maand vol goede voornemens. Dat wat we in de loop van het jaar wat hebben verwaarloosd, pakken we in het nieuwe jaar vol goede moed weer op. Zijn er spanningen geweest in de samenwerking met ouders, of was er te weinig interactie? Dan is dit wellicht hét moment om hier verandering in te brengen. Of toch niet?

Ik luisterde op 1 januari via Spotify naar de podcast 30NOW van Eveline Brandt en Joost van den Heuvel Rijnders, met als intrigerende titel: “Goede voornemens? Doe het niet!”  Wat zou er mis kunnen zijn met goede voornemens? Allereerst lijkt het wel tot mislukken gedoemd te zijn. We nemen ons van alles voor, terwijl we er keer op keer in falen. We leggen de lat te hoog, en hebben ons wel met het hoofd, maar niet met het hart aan ons doel verbonden. En dus houden we het niet vol. Ten tweede zit er vaak veel zelfafwijzing in het verlangen onszelf met behulp van goede voornemens te verbeteren. We vinden onszelf niet goed genoeg zoals we zijn. We moeten een beter mens worden (lees: gezonder eten, slanker worden, beter voor het milieu of onze medemens zorgen, beter presteren in ons werk). En als we dan falen in het realiseren van onze voornemens, komt daar ook nog eens een extra laag zelfafwijzing bovenop. Dat is allerminst compassievol naar jezelf toe. De voornemens hebben iets hards gekregen, een laagje van veroordelen, moeten, willen. En de verbinding ontbreekt.

Hoe zit dat dan met het voornemen je in te zetten voor een goede samenwerking met ouders? Kun je dat dan beter niet doen? Op zich is met dat voornemen natuurlijk niets mis, in tegendeel! Het gaat hier om een gezonde intentie, waar je het hele jaar op gericht zou kunnen zijn. De intentie om goed met ouders samen te werken, naar hen te luisteren, hen uit te dagen mee te denken en mee te doen, grenzen te stellen waar nodig, maar ook open te staan voor de grenzen van ouders. En de bereidheid hebben daarin te groeien.

Als je je in de relatieve rust van de kerstvakantie hebt gerealiseerd dat de samenwerking met ouders niet naar tevredenheid verloopt, kun je dan in januari een nieuwe start overwegen? Is het nieuwe jaar daar een mooi moment voor? Ja zeker, dat kan een goede keuze zijn! Let daarbij vooral op de toon van je intentie. Zit daar hardheid in en zelfverwijt, of is de toon vriendelijk, vol toewijding? Werk bij voorkeur vanuit de positieve intentie om met elkaar een optimale schoolomgeving voor kinderen te realiseren. Probeer te handelen naar je waarden, zodat ook het hart meewerkt aan het realiseren van je voornemens. Dit geeft plezier en voldoening, ook als je niet altijd in een keer slaagt. Met kleine stapjes en met vallen en opstaan vooruitgang boeken is ook waardevol.

Een ander aandachtspunt is om vooral sámen met ouders te kijken hoe je de onderlinge samenwerking vorm wilt geven. Ga dus niet als school bepalen in welke rol je ouders wilt hebben. Maar ga over je wederzijdse ervaringen en wensen met elkaar in gesprek, liefst onder begeleiding van ervaren facilitators. En ga met de resultaten van dat gesprek samen met ouders aan de slag. Zo groeit ouderbetrokkenheid uit tot een wederzijdse betrokkenheid bij de schoolontwikkeling van de kinderen.

Dit besluit kun je ieder moment nemen. En misschien is het begin van het jaar daar wel een prima moment voor.

 

 

Meer weten over de begeleidingsmogelijkheden vanuit Ouderbetrokkenheid-PLUS? Lees het hier.

Voortaan alle nieuwe blogs direct in je mailbox? Meld je dan hier aan voor de maandelijkse Ouderbetrokkenheid-PLUS tips