“Ik heb de hoop dat het straks na de zomer vanzelf wel weer beter zal lopen met de ouders,” zei hij op mijn vraag hoe hij de problemen wilde aanpakken. “Een paar ouders die nu een negatieve invloed hebben, zijn dan niet meer aan school verbonden omdat hun kinderen nu in groep 8 zitten. De negatieve beeldvorming zal dan vanzelf minder worden. Er zullen nieuwe ouders in de MR komen en ik denk dat we dan een frisse nieuwe start zullen maken.”
Zou het waar zijn? Zou de oplossing liggen in het verstrijken van de tijd? En zou het nodig zijn te wachten tot na de zomervakantie?
Met de prille lente die op dit moment zoveel bruisende levendigheid laat ontstaan in de natuur, wordt ongetwijfeld een verlangen geactiveerd om ook in de samenwerking met ouders een sfeer van lente te creëren. Liever vandaag dan morgen. Tegelijkertijd kan het aantrekkelijk zijn om te denken dat het vanzelf wel zal goed komen.
Mijn twijfels over het idee dat de oplossing lag in het verstrijken van de tijd, sprak ik hardop uit tegen de schoolleider met wie ik in gesprek was. Het leek me net zoiets als met je zeilschip op volle zee varen en je koers te laten bepalen door de wind. De kans dat je dan in een veilige haven aankomt, is niet zo groot. Eerder sla je ergens te pletter op de ruige rotsen. Door je over te geven aan de toevallige windrichting, geef je de regie dus uit handen. Hoeveel kansen laten we op deze manier liggen? Hoezeer doen we de kinderen tekort, door niet optimaal met hun ouders samen te werken?
Door te besluiten welke koers je wilt varen, door te weten welke haven je wilt bereiken, kun je de wind echter altijd benutten, zelfs tegenwind. Door te laveren kun je komen waar je maar wilt.
Hoe creëer je een sfeer van lente in de samenwerking met ouders? Daar is niet een simpel antwoord op te geven. Wat op de ene school goed werkt, blijkt op de andere school eerder een tegengesteld effect te hebben. De basis van succes zit in de kracht van je intentie om in die ene haven aan te komen. Als je er graag wilt komen en er ook vertrouwen in hebt dat dit zal lukken, sta je open voor de stappen die hiertoe nodig zijn.
Vertrouwen is belangrijk, maar het moet wel gezond vertrouwen zijn en geen blind vertrouwen. Door erop te vertrouwen dat het vanzelf wel goed zal komen, neem je onvoldoende verantwoordelijkheid. Er is dan geen sprake van gezond vertrouwen, maar van blind vertrouwen, wat zelden zal leiden tot een verbetering van de samenwerking.
Het helpt ook niet om een duidelijke koers uit te zetten en vervolgens de touwtjes strak in handen te nemen en anderen voor jouw karretje te spannen. Dat leidt eerder tot tegenwerking dan tot een sprankelende samenwerking. In plaats van gezond vertrouwen, is er dan sprake van wantrouwen, waaronder angst schuilgaat. Een prettige, constructieve samenwerking tussen school en ouders ontstaat niet door je mening aan je team en de ouders op te leggen, maar door open te staan voor wat zij nodig hebben.
Met persoonlijk leiderschap zal het altijd lukken ouderbetrokkenheid te verbeteren en een gevoel van lente te creëren in de samenwerking met ouders. Meer lezen over hoe dat werkt? Lees dan het boek ‘Schoolleider aan zet in ouderbetrokkenheid. Met ambitie en lef naar een nieuwe regie‘.
De eerste 42 pagina’s zijn nog gratis (en ook zonder je naam of e-mailgegevens door te hoeven geven) te downloaden via deze link.
Geef een reactie