M’n best doen. En als het niet lukt, dan nog harder m’n best doen. Maar werkt dat wel? Zou het niet gemakkelijker en effectiever kunnen: met volledige toewijding, in de stroom van moeiteloosheid? En daarmee bedoel ik niet dat ik niets meer hoef te doen. Maar de acties volgens als het ware vanzelf uit mijn toegewijde houding. En ik laat me niet zo snel ontmoedigen. Als de ene weg zich sluit, opent zich vanzelf een andere. Het voelt dan of ik gedragen, geholpen en geïnspireerd word. Dan zit ik in flow.

Moeiteloos naar excellente ouderbetrokkenheid in minder tijd, zou dat kunnen? ‘Dat kan natuurlijk nooit!’ hoor ik sommigen al roepen. ‘Om de samenwerking met ouders te verbeteren heb je méér tijd nodig, niet minder. En je moet er echt wel moeite voor doen!’

Natuurlijk, om iets nieuws te leren zul je in de meeste gevallen geld, tijd en moeite moeten investeren. Dat is de investering die nodig is voor een omschakeling. Maar stel je nu voor dat dat traject doorlopen is. Zou het dán kunnen: een excellente ouderbetrokkenheid op jouw school terwijl je er minder tijd aan kwijt bent?

Laten we om te beginnen eens kijken hoeveel tijd de samenwerking met ouders het afgelopen jaar heeft gekost. Het maken van plannen, het schrijven van beleidstukken, het overleg binnen het team, de teksten op de website, brieven aan ouders, het bedenken van interessante informatiebijeenkomsten, de PR om ouders te motiveren om deze avonden te bezoeken, het geleur om ouders te vinden die mee zouden willen helpen met bepaalde activiteiten op school of ouders die zitting zouden willen nemen in de medezeggenschapsorganen, alle pogingen om ouders het tevredenheidsonderzoek in te laten vullen, het organiseren van een papa- en mamadag of een welkomstweek, het blussen van brandjes, huisbezoeken, het ’s ochtends bij de deur staan om iedereen welkom te heten, introductiegesprekken voor nieuwe ouders, telefoontjes en emails naar ouders van kinderen waar iets mee aan de hand was, het te woord staan van kritische, boze of zelfs bedreigende ouders (en de tijd die nodig was om daar ’s avonds weer van bij te komen), het opvangen van leerkrachten die in een conflict met ouders terecht waren gekomen, het begeleiden van slecht-functionerende leerkrachten op het gebied van omgaan met ouders, een communicatietraining voor het team, het omgaan met ouders die claims indienden, de gang naar de rechter, je verdediging organiseren, overleg met je bestuur, intervisie met je collega’s, de avonden waarop je nog bezig was oplossingen te zoeken, emails uit te sturen, stukken te lezen en telefoontjes te plegen. En om niet te vergeten: al die nachten dat je veel te weinig geslapen hebt omdat je nog lag te malen of omdat je opeens een slimme oplossing voor een slepend probleem had bedacht. Welke hiervan golden ook voor jou? En wat ben ik nog allemaal vergeten op te noemen?

Aandacht en tijd voor ouderbetrokkenheid is cruciaal. Maar als we al die tijd nu eens bij elkaar zouden optellen, dan is het voor de meeste scholen toch buiten proportie veel. En het zal duidelijk zijn dat het anders moet kunnen. Om de kwaliteit van de samenwerking met ouders te verbeteren, zul je misschien meer tijd aan sommige aspecten moeten besteden, en daarnaast gaan besparen op alle rompslomp, de ellende, de energievreters. Heel veel tijdverlies is te voorkomen als je de juiste houding en vaardigheden hebt aangeleerd. Daarmee wordt het mogelijk om in minder tijd een betere, ja zelfs een excellente samenwerking met ouders te creëren.

Voor meer informatie kijk op het traject persoonlijk leiderschap en op de zomeraanbieding