Is het leerlingenaantal op school aan de lage kant en ook nog eens dalend? Of zijn er wat te vaak problemen geweest tussen school en ouders? Als de naam van de school niet meer met trots wordt genoemd, kan het snel bergafwaarts gaan. Hoe kun je het tij weer keren? Hoe bewerkstellig je dat ouders onderling weer positief over hún school praten? En dat ze enthousiast over hun goede ervaringen vertellen binnen hun sociale omgeving?
Ik wil je een indringende vraag stellen: Denk je dat het mogelijk is dat de ouders op jouw school het komend schooljaar je beste ambassadeur worden?
Misschien is de situatie nu heel anders, en:
- wordt er door ouders kwaadgesproken over school;
- klagen ze er onderling over dat een bepaalde leraar niet zo lekker functioneert;
- zijn ze ontevreden over te weinig zeggenschap over het schoolgebeuren;
- voelen ze zich bezorgd omdat ze denken dat de sociale veiligheid in het geding is;
- praten ze denigrerend over het team, alsof ze het zelf veel beter zouden kunnen;
- hebben ze bij voorbaat al geen vertrouwen, wat je ook onderneemt;
- of laten ze nooit hun gezicht zien op school en zijn ze niet te motiveren.
Herken je een van die situaties? En wat is de conclusie die je daaruit trekt? Denk je dat het in jouw situatie gewoon niet mogelijk is dat ouders je beste ambassadeur zullen worden?
In dat geval zou ik je willen uitdagen. Ik denk namelijk dat het kan, ongeacht de mogelijk negatieve omstandigheden waar je in terecht bent gekomen. Want je eigen attitude is veel belangrijker dan al die negatieve omstandigheden bij elkaar.
Welke attitude zou jou kunnen helpen om de sfeer tussen school en ouders te verbeteren? Welke stappen zou je moeten zetten om de regie weer te pakken en een doorbraak te realiseren? Ik noem hieronder een paar relevante punten, zonder volledig te zijn. Want ieder heeft nu eenmaal zijn of haar eigen belemmeringen die zullen moeten worden opgelost, voor er een doorbraak mogelijk is.
- Allereerst zul je erin moeten leren geloven dat het mogelijk is. Want als je bent gaan doemdenken, krijg je nooit een doorbraak voor elkaar.
- Leer omdenken! Dat wat je zag als (onoplosbaar) probleem, wordt dan een interessante uitdaging. Een onmogelijkheid wordt een kans.
- Focus je op je doel en zie het ook heel duidelijk voor ogen. Je stapt als het ware in het gevoel alsof de ouders al daadwerkelijk je beste ambassadeur zijn.
- Heb voldoende zelfvertrouwen maar word niet arrogant. Sta open voor wat je zelf nog hebt te ontwikkelen.
- Praat samen met teamleden en ouders over wat zij zien als de gewenste stip aan de horizon.
- Communiceer over wat je ziet als een gewenste schoolcultuur, zowel met de ouders als met het team. Wees hierbij zelf het goede voorbeeld. Wil je een open sfeer, waarin het veilig is om kwetsbaar te zijn, verschans je dan zelf niet achter een muur van zogenaamde onkwetsbaarheid.
- Verdiep je goed in de ander, met empathie. Wat hebben je teamleden en de ouders nodig? Misschien is dat begrip, vertrouwen, hulp, geduld, of juist een stevige begrenzing.
- Probeer niet alles in de hand te houden maar laat de controle los en stel je open voor onverwachte oplossingen.
Zou je de uitdaging aan willen gaan? Als je met volle toewijding een traject op maat aangaat bij Ouderbetrokkenheid-PLUS, zul je een doorbraak bereiken! Kijk naar de mogelijkheden bij het dienstenaanbod op de website.
Geef een reactie